Sosna (Pinus) jest rodzajem zimozielonych drzew i krzewów iglastych należących do rodziny sosnowatych (Pinaceae lindl) obejmującej ok. 110 gatunków. Sosny osiągają wysokość nawet do 70 m. Korona drzewa zwyczaj jest w kształcie parasola, zaś pień pokryty jest łuskowato spękaną korą o barwie od pomarańczowo-rudej do czerwonobrązowej. Igły sosny są dość długie, zebrane w pęczki na krótkopędach. Sosny są jednopienne, wytwarzają na tym samym drzewie kwiaty żeńskie (jajowate, czerwonawe szyszki) i męskie (jasnożółte, zebrane w wąsko-stożkowate kotki). Wielkość szyszek i ich kształt uzależnione są od gatunku sosny. Szyszki opadają w całości, tylko u niektórych gatunków rozpadają się. Sosna przyjmuje na starość nieregularny, często bardzo malowniczy pokrój.
W Polsce naturalnie występującymi gatunkami sosny są:
- Sosna pospolita (Pinus sylvestris) - zwana również sosną zwyczajną - osiąga do ok. 40 m wysokości.
- Sosna limba (Pinus cembra) - występuje w górach, dorasta do 25 m wysokości, jej korona jest gęsta i okazała. Gatunek ten jest objęty całkowitą ochroną.
- Sosna górska (Pinus mugo) - zwana kosodrzewiną
lub kosówką, jest niewielkim, zimozielonym, krzewem osiągającym ok.
3 - 4 m wysokości. Gatunek ten posiada wiele odmian, które różnią
się od siebie pokrojem.
Występowanie sosny jest bardzo rozległe, źródła wskazują, że najczęstszym miejscem występowania są obszary w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej, choć ze względu na dużą ilość gatunków i ich odmian spotykane są również w cieplejszych strefach. Największa ilość gatunków porasta Europę i Azję. Sosna dziko porasta również w USA i Kanadzie. Sosny w zależności od gatunków, mają różnorodne środowiska naturalne, spotykamy je w lasach, jak i na stokach gór.
Sosna posiada wszechstronne zastosowanie, bardzo dużo gatunków uprawianych jest jako roślina dekoracyjna (np. pinus strobus - sosna wejmutka), dość często używana jako żywopłoty. Jest także ważną rośliną wysokogórską wykorzystywaną do zalesiania obszarów wydm czy umacniania nasypów. Pełni ona funkcję ochrony przed osuwaniem się ziemi i lawinom.
Drewno sosnowe jest lekkie i miękkie, przy tym mało elastyczne, bardzo dobrze wchłania impregnaty, dzięki czemu jest łatwe w obróbce i bardzo często stosowane w przemyśle stolarskim, meblowym itp. W budownictwie przede wszystkim używane jest do produkcji sklejek, wełny drzewnej, podkładów kolejowych, słupów energetycznych i stempli górniczych. Z odpadów drewna sosnowego pozyskuje się celulozę do produkcji papieru. Z żywicy produkuje się kalafonię i proch strzelniczy, z korzeni - terpentynę.
Szyszki, igły, pąki sosny oraz korę wykorzystuje się do produkcji tzw. żywicy balsamicznej, z której produkuje się olejki eteryczne. Olejek eteryczny pozyskiwany jest metodą destylacji parą wodną świeżych surowców sosny. Posiada bezbarwną lub jasnożółtą barwę i bardzo intensywny, żywiczny zapach.
Olejek sosnowy znajduje zastosowanie w medycynie i kosmetyce. Ma działanie przeciwbólowe, antyseptyczne i rozgrzewające. W lecznictwie stosuje się syropy i wyciągi przy leczeniu infekcji górnych dróg oddechowych i zatok, jako środek łagodzący objawy przeziębienia. W kosmetyce maści z wyciągami sosnowymi wykorzystuje się w dermatologii do leczenia łuszczycy, wyprysków i liszajów. Zmiękczają naskórek i chronią przed powstawaniem nagniotków i odcisków.