Tuberoza (Polianthes) jest rodzajem roślin obejmującym ok. 13 gatunków (m.in.: Polianthes nelsonii, Polianthes geminiflora, Polianthes longiflora, Polianthes howardii) należących do rodziny agawowatych (Agavaceae). Typowym gatunkiem jest Tuberoza Bulwiasta (Polianthes Tuberosa).
Tuberoza bulwiasta posiada nierozgałęzioną łodygę, u nasady zgrubiałą w bulwocebulę. Kwiaty rośliny przybierają kształt niewielkich gwiazdek, które zebrane są w szczytowe grono. Kwitnienie tuberozy bulwiastej przypada na okres sierpnia i września. Pąki kwiatów przed rozkwitem posiadają lekko różowy kolor, dopiero w pełnym rozkwicie kwiaty stają się kremowo-białe. Liście rośliny są równowąskie i długie, wyglądem przypominają liście mieczyków.
Mówi się, że ojczyzną tuberozy jest Meksyk, lecz dokładniejsze źródła wskazują, że pochodzi z Malezji i Filipin. Świadczą o tym rysunki w świątyniach azjatyckich sprzed budowy Wielkiego Muru oraz brak występowania rośliny na terenie Meksyku w stanie dzikim. Tuberoza do Meksyku trafiła bardzo dawno temu (w czasach rozkwitu Azteków). Do Europy wprowadzona została w XVI w. przez hiszpańskich konkwistadorów z Meksyku - najprawdopodobniej stąd mylnie rozpowszechniony jest pogląd o jej ojczyźnie. Obecnie największe uprawy tuberozy bulwiastej znajdują się w Stanach Zjednoczonych i Afryce Południowej. Tuberoza uprawiana jest również w Chinach, Indiach, Maroku i Francji.
W Azji i Indiach, tuberoza bulwiasta była niezastąpionym kwiatem wykorzystywanym przy obrzędach religijnych. W Europie, po epoce wiktoriańskiej, tuberoza ze względu na kojarzenie jej z uroczystościami pogrzebowymi straciła swoją popularność. Na Hawajach, kwiat ten do dnia dzisiejszego związany jest z obrzędami zaślubin. Stanowi niezastąpiony element wieńca panny młodej i hawajskich wieńców powitalnych (Leis).
Przekazy starych kultur wskazują, że tuberoza posiada zastosowanie lecznicze. Obecnie przeprowadzone badania potwierdzają o istnieniu przeciwzapalnych i przeciwskurczowych właściwości rośliny.
Tuberoza bulwiasta znajduje jednak swoje zastosowanie przede wszystkim jako roślina ozdobna i olejkodajna. Dzięki dekoracyjnym i wonnym kwiatom uprawiana jest w formie doniczkowej lub na kwiat cięty. Pozyskiwane z niej olejki wykorzystywane są w przemyśle kosmetycznym i perfumeryjnym. Tuberoza bulwiasta charakteryzuje się wyjątkowo intensywną, egzotycznie słodką wonią, przypominającą zarówno konwalię, gardenię, jaśmin, jak i kwiaty cytrusów. Zapach wydzielany jest szczególnie wieczorem i nocą, stąd kwiat ten stanowi domenę ludzi tajemniczych.
Olejek eteryczny pozyskiwany z tuberozy, ze względu na intensywność i trwałość zapachu jest cenionym surowcem używanym przy produkcji perfum. Olejek tuberozowy pozyskiwany jest z kwiatów tuberozy bulwiastej (Polianthes tuberosa), a dokładniej z pąków i płatków kwiatowych, metodą enfleurage. Enfleurage jest jednym z najstarszych sposobów otrzymywania olejków, dodatkowo pracochłonną i bardzo kosztowną, stąd olejek tuberozowy należy do jednych z droższych surowców w perfumiarstwie.
Olejek tuberozowy wykorzystywany jest w przemyśle perfumeryjnym od XVII w. Wzmacnia i pogłębia zapach perfum, a jednocześnie wprowadza inspirujący i tajemniczy nastrój. Poprawia samopoczucie i łagodzi napięcia nerwowe. Przypisuje mu się właściwości afrodyzjaku. Olejek ten używany jest także w przemyśle kosmetycznym. Najczęściej stosowany jest przy produkcji pomadek ochronnych, maseczek i balsamów. Produkty zawierające tuberozę posiadają właściwości nawilżające, ochronne i pielęgnujące.